نوروز 1392

سلام به همگی

سال نو مبارک امیدوارم که سالی خوب و خوش پر از خیر و برکت پیش رو داشته باشید.

یه مختصر گزارشی از سال جدید تا امروز که 6/1/92 هستش و هنوز به پایان تعطیلات نرسیدیم.

امسال ما خوشبختانه بر خلاف سالهای گذشته توانستیم تقریبا نیم ساعت مانده به تحویل سال جدید دور سفره هفت سین بشینیم. فقط آقا سینا چون به خاطر سرماخوردگیش شربت خورده بود و خوابش برده بود یه مقدار کسل و خواب آلود بود. البته قبل از اینکه بخوابه تخم مرغهای هفت سین رو برامون رنگ کرد فدای دستای کوچولوت بشم مامانی

بعد از سال تحویل بالاخره عمو نوروز یهویی و بدون اینکه ما متوجه بشیم کادوی سینا رو آورد گذاشت و رفت انگار از پنجره اومه بود آخه پنجره باز بود آقا سینای ما خیلی منتظر عمو نوروز شده بود و همش می گفت چرا دیر کرده چرا نمی آد. و می گفت کاش اسباب بازی جنگی برام بیاره ولی ما بهش یادآوری می کردیم که نه اون اسباب بازی جنگی دوست نداره یادت نیست پارسال برات چی آورد؟!! آره پس برام یه لگوی جدید بیاره که بتونم باهاش چیزای بیشتری بسازم لگوی پارسالم کمه

سینا کوچولوی ما علاقه خلاصی به لگو داره طوریکه ساعتها باهاش مشغول می شه و با دقت سعی می کنه بسازه. از همون لحظه ای که کادوشو گرفت شروع کرد به ساختنش.

اینم کادوی ما به بچه ها در منزل مادرجون و پدرجون

فردای آن روز همگی رفتیم شمال و سینا از اینکه با کیا بود بسیار شاد و خوشحال واسه اینکه شب می تونستن پیش هم بخوابن....

و امان از موبایل که بچه ها رو بد جوری وابسته به خودش کرده می بینید چطوری سرشون گرمه بازیه گاهی که هردوشون دست می گیرن و انقدر بازی می کنن که شارژش تموم شه

و این هم عمو رحیم که قبلا هم براتون گفته بودم (به قول کیا: عم مهیم). بچه ها واقعا عاشقشن. از وقتی اومد دیگه بچه ها فقط دنبالش بودن و از سر و کولش بالا می رفتن. ما موندیم که این چه توانایی هست که عمو رحیم داره خیلی با حوصله با بچه ها بازی می کنه و بسیار ازش حرف شنوی دارن

و در نهایت لگوی سینا که ساختش تموم شده هرکاری کردیم که سینا وایسته با ماشینش عکس بگیره راضی نشد که نشد.